De stok en de lat
Dit jaar wilde ik starten met het plaatsen van blogs op mijn website. Dit wilde ik omdat o.a. bloggen een manier is mijn bedrijf, Oculair Coaching, onder de aandacht te brengen. De maand januari is inmiddels voorbij en heb ik nog geen blog geplaatst….zucht.
Vanochtend werd ik wakker en ineens wist ik het. Ik leg gewoon mijn lat te hoog om te gaan bloggen. Niets was goed genoeg, elke keer had ik wel een (slap) excuus om een stuk niet te plaatsen.
De reclame van een groot opleidingscentrum schoot door mijn hoofd, ‘die stok dat zijn wij, de lat bepaal jij’. Als ik mijn doel wil bereiken zal ik de hoogte mijn lat zo moeten aanpassen dat ik in ieder geval actie ga ondernemen om dichter bij mijn doel te komen.
Hier gaat het natuurlijk vaker om bij het bereiken van een doel of doelen. Als het doel zo groot wordt dat het nauwelijks bereikbaar wordt, heeft het stellen van een doel eigenlijk geen zin.
Om mijn doel bereikbaar te maken moest ik eerst zelf deze overtuiging, ‘ik moet een perfect blog plaatsen anders is het niet oké’, loslaten.
Het niet in actie komen, gaf eigenlijk al aan dat ‘iets’ mij tegenhield. Dat ‘iets’ kan bij iedereen anders liggen. Mogelijk heb jij een doel wat je graag wilt bereiken en is er ‘iets’ dat je tegenhoudt. Dit kun je zelf onderzoeken door o.a. het stellen van de volgende vragen:
Is mijn doel haalbaar en realistisch?
In mijn geval was het irreëel om te denken dat ik meteen een perfect blog kon plaatsen. Ik heb er immers geen ervaring mee en
wil het leren. Vooral het woordje ‘moeten’ maakte dat het meteen perfect moest zijn.
Wat heeft mij tot nu toe tegengehouden om aan dit doel te werken?
Als je vaak excuses aandraagt saboteer je (onbewust) het doel. ‘Ik heb geen tijd’, ‘Ik moet het altijd alleen doen’, ‘Ik heb geen geld’, ‘Ik heb dit nooit geleerd’, ‘Ik ben nou eenmaal zo’, ‘Ik moet het goed doen anders……’ enzovoort. Misschien wil je helemaal het doel niet behalen maar doe je het omdat anderen vinden dat het een belangrijk doel is voor jou om te behalen.
Hoe belangrijk is dit doel voor mij, van schaal 1 – 10? Of te wel, hoe graag wil ik het?
Wat levert het behalen of werken aan mijn doel mij op? Plezier, erkenning, waardering, meer kennis en kunde,
Als ik mijn doel behaald hebt, hoe voel ik mij dan? Blij, gelukkig…?
Mijn lat ligt nu lager en dat voelt stukken beter. Wat zijn jouw ervaringen? Heb jij ook een stok nodig?
Volgende keer een blog over Trineke en hoe zij heeft leren omgaan met MS.
Warme groeten, Petra Zaanen
Deze uitspraak heeft mij een beetje geholpen 🙂
Herkenbaar Petra! Ik werd soms zo moedeloos van mezelf omdat ik mijn doelen niet bereikte. Het gaat om in actie komen in de richting van je doel. Je zou zelfs kunnen vragen: als ik nu dit stuk chocolade opeet, kom ik dan een stap dichter of juist niet?
Het uit zich ook in ‘veel te klein denken’. Dat doe ik nog steeds en dankjewel dat je me daar deze week op betrapte ;). Aan de andere kant stel ik mijn doelen ook lekker hoog. Dit jaar wil ik 10.000 boeken verkopen. Immers, als ik mijn doel laag stel haal ik het misschien wel, maar kom ik niet zo ver dan wanneer ik het doel heel hoog stel.
Super dat je blog er uit is!
Ben benieuwd naar het volgende blog.
groeten, Hugo
Heel herkenbaar Petra! We kunnen elkaar een hand geven. Ook ik wilde gaan bloggen. Heel 2013 dacht ik eraan: lijkt me leuk om zo kennis te delen, ik denk dat mensen het prettig vinden om de vrouw achter mijn bedrijf te leren kennen. Ons werk is immers heel persoonlijk.
Wat denk je? Heel 2013 geen blog! Wat hield mij tegen? Er was geen stok! Mijn voornemen was veel te vaag. Pas toen ik formuleerde dat ik in 2014 twee blogs per maand zou gaan schrijven, perste ik eind januari er een blog uit. In korte tijd geschreven, daar ligt het vreemd genoeg niet aan. Waarom ervaarde ik het dan als een bevalling? Ik vond het eng om zichtbaar te worden. Als je iets van jezelf blootgeeft, ben je kwetsbaar. Maar de andere kracht om tevoorschijn te willen komen, was ook heel sterk. Die heeft gewonnen. Dus als je je doel wilt halen, moet je soms ook iets doen wat je eng vindt. En de beloning is groot: ik voel me krachtig en de reacties van anderen zijn heel stimulerend (www.hartaanhetwerk.nl/artikelen). Zo begint het met een stok, maar om door te gaan, is die minder nodig. Hij verandert in een wortel: een aantrekkelijk vooruitzicht waarvoor ik graag in beweging kom!
En jij hebt je volgende stok (of wortel?) alweer goed georganiseerd, slim: je gaat ons vertellen over Trineke. Ik zie ernaar uit!
Ha Hugo, dank voor je reactie. Het gaat inderdaad om in actie komen richting je doel.
Groetjes, Petra
Ha Daphne, grappig dat jij er ook zo mee bezig bent geweest en de stok die overgaat in een wortel. Zo heb ik het nog niet bekeken, dank je 🙂
Inderdaad heel herkenbaar! Mijn “manco” is perfectionisme en te veel tegelijk willen en dan niet meer weten waar je moet beginnen…. Hapklare brokken en prioriteiten stellen werken voor mij wel, regelmatig evalueren en doelen durven bijstellen. Prima blog Petra, geeft weer stof tot nadenken 😉
Een heel erg herkenbaar stukje en mede daardoor ben voor mij al behoorlijk hoog over de lat gegaan. Ik wacht de volgende met spanning af.
Ha Petra,
Wat een fijne blog! Zo kan het inderdaad zijn. Ik zelf doe al snel, ik vlieg direct in de actie en dat is ook niet altijd slim 🙁
Soms is een pas op de plaats weleens beter en dat moet ik dan weer leren. Ik handel altijd intuitief heb ik gemerkt en dat opent ook weer vele, onverwachte, deuren. Ieder zijn weg…
Tot de volgende blog! Succes!
Groetjes,
Marianne
Hoi Petra,
Dit is voor mij zeker herkenbaar…. en ook een hart onder de riem.
Heel veel succes met het werken aan jouw nieuwe doel(en).
Hartelijke groet,
Yvonne
Inderdaad zeer herkenbaar. In deze tijd van targets en performance indicatoren lijkt de mens meer op een montor dan een samenspel van lichaamsdelen gestuurd door een grijs brein. We willen van alles en liefst zo snel mogelijk. Zo rennen we een ogenschijnlijk valide doel achterna zonder te kijken waar dit doel toe leidt. Juist in die dwangmatige hoeveelheid ligt de valkuil. Als je je targets niet gehaald hebt, dan scoor je niet. Het is verdraaide moeilijk om aan te geven dat je liever wat minder ambitieuze doelen zet ipv. een lijst vol warvan je van te voren al weet dat ze niet haalbaar zijn!!! SMART doelen zijn niet zoveel mogelijk op pennen maar zoals de term al zegt specifiek meetbaar achievable (haalbaar) realistisch en tijd gebonden. Het stellen van doelen is zo gedaan. Ik wil dat , dat , dat en ook nog dat. Het uitstippelen van een de weg naar deze doelen is een heel ander verhaal. Het opstellen van doelen is best leuk. Ik wil dat, dat dat enz. En dan gaan we op weg. oeps toch wel veel. De kunst is om niet te gretig te zijn. Als je weet welke richting je uit wilt gaan, zorg dan dat je doelen ook die richting uitgaan.Maar prober ook aangename doelen te stellen.Die dragen ogenschijnlijk niet bij aan het hoofd doel, maar ontspanning zou ook een neven doel kunnen zijn. Een vuurtje brand goed met brandstof, maar smijt je in een keer een berg hout op het vuur dan gaat het echt uit! Dus, wees selectief met het zetten van je doelen en zorg dat er wat afwisseling in zit. Dan blijft het spannend en leuk werken. Voor mij werkt dat het beste, maar ik kan me voorstellen dat anderen juist een permanente uitdaging willen. Laat het vuur branden er zorg voor voldoende “droog” hout in de schuur 😉
Ha Jan, wat een helder verhaal! Mooie tip om selectief te zijn met het stellen van doelen. Vaak wordt hieraan voorbij gegaan. Ik heb vorig jaar een training gegeven aan medewerkers in de gehandicapten zorg over het opstellen van doelen voor hun doelgroep. Door op een andere manier te gaan kijken naar de cliënt ontstond het besef dat het opstellen vóór de cliënt gemakkelijker is dan doorvragen op hetgeen de cliënt eigenlijk zelf wil waardoor zijn/haar vuurtje blijft branden.
Groetjes, Petra
Ha Marianne, dank je. Ik word weleens afgeleid doordat ik alles leuk, interessant en boeiend vind. Het is zeker zo dat ieder zijn eigen weg heeft en dat is prima. Dat geldt zeker voor Trineke in mijn volgende blog.
Groetjes, Petra
Ha Ad, dat geloof ik Ad en wat of wie heeft jou geholpen om die lat lager te leggen?
Groetjes, Petra
Ha Dieuwertje, dank je. En zo zie je maar, het werkt voor iedereen anders. Marianne schreef het ook al, ieder heeft zijn eigen weg. Behalve de hapklare brokken en prioriteiten stellen, kun je misschien het vuurtje nog wat opstoken. Hoe zou jij je ‘manco’ om kunnen zetten in brandend? Altijd fijn om je stof tot nadenken te geven :-).
Groetjes, Petra